Wat als er eens bloemen uit elk boek kwamen in plaats van letters. Met blaadjes die je zelf je eigen verhaal zouden laten vormen in plaats van een voorgevormd beeld in je hoofd te stoppen die resoneert met een bron buiten jouzelf en geen ruimte maakt voor jou en mij? Het is natuurlijk symboliek, maar spreken in het eigen woord via het eigen hart geeft een verschuiving in het denken. Het laat ons anders kijken naar het beeld van de bloem;
*Levend*
​
Ik probeer middels taal en beeld om veelal verborgen ruimte open te leggen, om meer gevoel te kunnen ervaren dan in algemeen taalgebruik is toegestaan. Hoe meer gevoel, hoe dichter de mens bij haar eigen bron komt. Het geeft weleens verwarring voor het hoofd, die daarin niet bediend wordt in de schakellogica van een opeenvolgend boek in reeks. Eigenlijk zet ik mijn hoofd in om de onbenoemde harts*dieptes van het water te verkennen in en om het menselijk lichaam. En die te laten spreken met kosmische taal vibraties die direct spreken vanuit de Kracht.
​
​
Direct spreken vanuit de Kracht, die energie voelt als thuiskomen in mijn eigen heelal. Echte Eigen Gevoelscommunicatie is op aarde nog niet zo aanwezig. Het weten hoe het voelt om een eigen wereld te zijn is als een eigen gevoelscentrum daarin openbaren. Als een platform waar mensen in kunnen landen. Weer kunnen voelen wat het is om zelf in nieuw leven te stappen en zo het lichaam in. Het eigen woord, het eigen gevoel voorop. Er is een diepe vertaalslag nodig rond vragen van kracht, die de Eigen Kracht willen openleggen, als ze vanuit openheid gesteld worden. Ik ben een mee opener, net als jij als je dat zo voelt. Ik kom uit een andere wereld en ben nu hier, als mens met echte herinneringen en met gaten in het geheugen. En vindend ziende. Net als jij.
De boodschap van gelijkwaardigheid, ik voel hem diep in mij aanwezig. Het ervaren van een zeer ongelijkwaardig vibratie in de aardse mens, in mijzelf, het heeft me diep geraakt. Ik ben geraakt door een traumatisch ik beeld die over een groter beeld heen is gelegd. We kunnen allemaal wel een diepere verbondenheid voelen dan dat ik- beeld, bij momenten. En toch krijgen we dat hele beeld niet door onszelf heengezet naar buiten toe. Op het moment dat dit gebeurt, stappen we door onszelf heen en vervolgen we de reis weer in ons eigen lichaam in een oorsprongrijke wij vibratie. Ik heb daar vrije beelden van gezien diep in mij. In de taal van trauma, vanuit het aardse bekeken, spreken we dan over ik blokkades in ziekte en dood. Maar ook over verschillende delen mens. Van klein tot groot en van man tot vrouw. Ei-landjes*bewustzijn. En veel mensen denken dat ze een ander daarin kunnen helpen om tot meer bewustzijn te geraken. Maar omdat de mens verbonden is met elkaar via een systeem, is het die taal die de verbinding legt middels systeembeelden. De mens kan niet echt de eigen lichttaal hier brengen, het laat zich afleiden door dat systeem waarbinnen je dat allemaal toch zou kunnen, is de belofte. En toch..de mens als schrijver van een werkelijkheid, die zich niet bedient van eigen bron, spreekt mee met het verhaal van een ander. Buitenaards is niet zo ingewikkeld, als mensen er vaak over doen. Het betekent eigenlijk zoiets als.. alle energie die vrij is van aardse systematiek. Een boodschap uitdragende van complete gelijkwaardigheid.
kosmische vertalers
schrijvers van hun eigen werkelijkheid:
